تاثیر تکنیک محدودیت حرکت درمانی با استفاده از کفی با گوه خارجی بر تقارن در تحمل وزن و تعادل عمل کردی بیماران همی پارزی مزمن

سابقه و هدف: عدم تقارن در تحمل وزن یکی از علت های اساسی ایجاد اختلال در حفظ تعادل بیماران همی پارزی است که می تواند ایستادن و مشارکت در فعالیت های روزمره زندگی در این بیماران را با مشکل مواجه کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آنی تکنیک محدودیت حرکت درمانی با استفاده از کفی با گوه خارجی بر شاخص تقارن و هم چنین تاثیر کوتاه مدت این تکنیک بر تعادل عمل کردی بیماران همی پارزی مزمن انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه شبه تجربی، 21 بیمار همی پارزی با میانگین سنی (06/10±) 28/54 سال و متوسط زمان گذشته از ضایعه (48/36±) 14/50 ماه به صورت غیر احتمالی ساده انتخاب شدند. شاخص تقارن در 3 حالت بدون کفی با گوه خارجی، کفی با گوه خارجی 5 و 5/7 درجه اندازه گیری شد. هم چنین تعادل عمل کردی بیماران با استفاده از آزمون های functional reach (fr) و timed up and go (tug) قبل و بعد از استفاده کوتاه مدت از تکنیک محدودیت حرکت درمانی بررسی شد. یافته ها: طبق نتایج این مطالعه، شاخص تقارن با استفاده از کفی با گوه خارجی 5 و 5/7 درجه نسبت به بدون استفاده از کفی با گوه خارجی، تفاوت معناداری (001/0p<) داشت، در حالی که تفاوت شاخص تقارن بین کفی با گوه خارجی 5 و5/7 درجه معنادار نشد. میانگین نمرات آزمون هایfr  (012/0 =p) وtug  (006/0 =p) به دنبال استفاده از تکنیک محدودیت حرکت درمانی تغییرات معناداری را نشان دادند.  نتیجه گیری: استفاده از تکنیک محدودیت حرکت درمانی موجب بهبود تقارن در تحمل وزن به صورت آنی و هم چنین بهبود تعادل عمل کردی در کوتاه مدت شد